Molen van Tull / De Biesbossche Molen, Tull en 't Waal

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

< 1700

verdwenen

1916

gesloopt

voorganger

Tull en 't Waal (Molen van Tull voorganger)

geschiedenis

De molen van Tull - later Biesbossche molen genaamd - heeft ten oosten van de Lange Uitweg gestaan, op de hoek van de kruising met de Achterweg.

Oorspronkelijk stond hier een standerdmolen, die waarschijnlijk in de 18de of vroeg in de 19de eeuw werd vervangen door een beltmolen.

In 1916 is de Biesbossche molen gesloopt.
Alleen de naam van de dwarshuisboerderij `De Molen´ uit 1672 (nu Lange Uitweg 70) en de `Molenbuurt´ herinneren nog aan zijn bestaan.

Enkele molenaars zijn met name bekend.
Aan het eind van de 17de eeuw was dat Jacob Goverts, in 1705 wordt Willem Geurtz. van den Burgwal als `meulenaer aan den Biesbosch´ vermeld.
Op 5 maart 1731 kochten Bernardus Schrijvershof en zijn vrouw de molen met het huis en 400 roeden land van Dirk Doorenweert.
Bronnen uit de 18de eeuw noemen achtereenvolgens Cornelis de Pater, Willem de Pater, Gerrit Duyser en Jan Vermeulen als molenaar.
In de negentiende eeuw waren dat Pieter de Heus, Martinus de Bouter en Theodorus de Bouter.
De laatste verkocht de molen en de boerderij in 1899 aan de hereboer Hermanus van Rijn, wiens weduwe het complex rond 1907 ten slotte doorverkocht aan bakker Jan Elings.

Bron: J.A.M. Smits en O.J. Wttewaal, Houten. Ontstaan en groei (Zeist 1988).
Hans Lägers.