Op de plaats van de huidige molen stond tot 1732 een standerdmolen met 1 maalstoel.
De gemetselde fundamenten van deze molen met houten opbouw zijn nog terug te zien in de vloer op de begane grond. In de IJsselsteinse archieven vinden we tevens vermeldingen van diverse rosmolens.
De bouwdatum van de standerdmolen is niet bekend.
Wel is bekend dat hij in eigendom was van de heer van IJsselstein die in 1718 in een pachtreglement het zg. 'dwangmolenvoorschrift' vastlegde. Hiermee werd bepaald dat de inwoners van de baronie van IJsselstein nergens anders dan op de IJsselsteinse molen hun graan mochten laten malen. De opbrengsten kwamen uiteraard ten gunste van de heer.
De korte levensduur van een standerdmolen (kwetsbaar voor weer en vuur) gevoegd bij de kleine maalcapacitiet en de grote aanvoer van graan (door de dwangbepaling) leidde er in 1732 toe dat Marie Louise van Oranje Nassau (o.a. barones van IJsselstein) aan het stadsbestuur een voorschot gaf van ƒ 5000 voor de bouw van de huidige stenen stellingkorenmolen.
Bron: onbekend.
De gemetselde teerlingen zijn nog terug te vinden in de vloer van de huidige molen.
Molenlectuur: "Gang is alles". Zes eeuwen IJsselsteins Korenmolenbedrijf, 2003
De molen is meerdere keren herbouwd. Genoemd worden de jaartallen 1466, en tussen 1635 en 1640.