Molen (grondzeiler / bergmolen), Velden

geschiedenis

toestand

verdwenen

bouwjaar

1867

verdwenen

1960

1925 - 1927 onttakeld 1960 of later afgebroken

geschiedenis

In het begin van 1867 richtten twee inwoners van Velden vrijwel gelijktijdig een verzoek aan het provinciaal bestuur om een vergunning voor de bouw van een windgraan- en oliemolen. Dat waren Leonard van den Hombergh en Joseph van der Stein. Het uiteindelijke resultaat was dat de ene de windmolen liet bouwen en de andere hem daarna overnam.
Joseph van der Stein kocht in 1867 van de landbouwer Pieter Johannes Thissen te Velden een perceel bouwland op het Villegerveld dicht bij de kom van het dorp gelegen. Thans is dit de hoek van de Pastoor Baltesenstraat. De bouw van de stenen grondzeiler vergde ongeveer een jaar. In 1868 verkocht hij de molen met het erf aan L. van den Hombergh, die in Velden een bakkerij en een winkel bezat en zich daarna op de beroepen van molenaar, tapper en landbouwer toelegde.
Door vererving bleef de molen in de familie Van den Hombergh. In 1888 werd Antoon eigenaar, die bakker in Velden was, en in 1902 bij boedelscheiding Jacobus, die de molen reeds bemaalde. Hij stierf een jaar later, waarna de molen bij successie in bezit kwam van Gertrudis van den Hombergh en vervolgens van zoon Jacob, eveneens molenaar van beroep. Bij boedelscheiding in 1924 kreeg Hugo Robert van den Hombergh, gehuwd met Francisca Hubertina Timmermans, tenslotte de molen met huis, stal, bergplaats en bouwland.
In de tussenliggende jaren was de molen verhoogd en veranderd in een stenen bergmolen. In de molenberg was een kazemat met machinekamer gebouwd, waarin een zuiggasmotor lag. Onderin de molen stond een enkele maalstoel. Tussen 1925 en 1927 werd de molen onttakeld en voorzien van een regenkap. Robert van den Hombergh bleef met de maalstoel onderin de molen malen. Hij had geen opvolgers en omstreeks 1960 werd het bedrijf stilgelegd.
In de jaren vijftig ging de Boerenbond in Velden malen, hetgeen het einde van de twee Veldense maalderijen betekende, die zich verder ook niet meer aan nieuwere ontwikkelingen op het gebied van malen van veevoer hebben aangepast.

Bron: De molens van Limburg,van
Bussel, P.W.E.A.